Bir önceki yazımda 1972 yılında İpsan Sentetik İplik Sanayi A.Ş.'ne geçtiğimi yazmış ve özellikle Feridun Şahin'den bahsetmiştim.
1927 doğumlu Feridun Şahin, bana göre iyi bir idareci idi. Bildiklerini de öğretmekten çekinmeyen, çok çalışkan bir insandı.
Burada bir resmini paylaşıyorum. Kendisinden çok ama çok şeyler öğrendim.
Allah gani gani rahmet eylesin diyorum.
Feridun Şahin liderliğindeki İpsan'da 1972 yılında Muhasebe Müdürü Sükan Bayraktar, Personel Müdürü Mehmet Kabadayı, Ticaret Müdürü Tuncay Peker, Teknik Müdür Erol Sakarya ve sonra Lami Tümay, Boyahane Şefi Ertan Bey idare kadrosunda idiler.
İpsan A.Ş. İstanbul Mercan'da olan 36 adet çorap imalat ve satıcısı tarafından kurulmuş bir şirketti. Çorapçıların en büyük ihtiyacı olan tekstürize iplik ihtiyacını karşılamak üzere yapılmış bir yatırımdı. Daha sonra bu faaliyetine ilaveten kumaş boya apre konusuna dönmüş ve yıllar geçip o güzel idareciler de gidince bugün gayrifaal bir firma halinde kalmıştır.
İpsan'ın idari kadrosu bu iken Organize Sanayi Bölgesi müdürü hatırladığım kadarı ile Gökçe Köksal'dı. Muhasebe müdürü Turgut Bey'di.
Sifaş'ta Sümerbank'tan geçme olduğunu bildiğim sonradan iyi arkadaşım olan Erdem Dikmen vardı. O Erdem Dikmen ki, Sifaş'tan ayrıldıktan sonra çok ama çok zengin olmuştur. İstanbul'da bir çok mülkün ve Bursa'da bir takım fabrikaların sahibiydi. Dostları arasında Kastelli'ye bile borç veren adam diye anılırdı. Kumar, eşinden sonraki en büyük aşkı idi, iyi bir yatırımcı ve tüccardı. Eşine olan sevgisini tarif edemem.
Ama bu kadar hızlı çalışmaya ve yaşamaya kalbi ve yüreği dayanamadı, genç yaşta vefat etti.
Yıllar sonra Sümerbank Merinos kuruluş gecelerinden birinde, masanın en başında eşiyle oturuyor, yanında ikinci sırada da ben ve eşim bulunuyoruz.
Merinoslu gençler dansözü masaya çıkardılar. Bende de muziplik. Yahu Erdem bey bak dansöz senin yüzüne bile bakmıyor, bizim masaya da bakmıyor deyince, ayağa fırladı ve az sonra dansöz bizim masada idi. Tabii o gece bir çoğumuz eşlerimizden pek hoş olmayan bir tavırla karşılaştık. Neyse, aradan bir yıl geçti.
Yine bir Merinos gecesindeyiz. Baktım Erdem bey ve eşi ikinci sıraya geçmişler. Geç bakalım dedi. Geçen yıl dansözü ben çıkarmıştım, şimdi sıra sende. İster istemez ben de görevimi yapmıştım. Ama sonucu ? (Ne sen sor ne de ben söyleyeyim)
EVLİLİK
İpsan'da iken 31 Mart 1973'de Merinos salonlarında yapılan bir düğünle oğlan bizden, kız bizden sözleri arasında nişanlımla evlendik. Düğünüme sevgili arkadaşlarım İskender Çelebi ve eşi, Ahmet Bozkurt ve eşi, Yaşar ve Habibe Ersoy, tabii tüm İpsan ve Merinos camiası, hocalarım Yıldırım Kılkış ve diğer adını sayamadığım hocalarım ve arkadaşlarım geldiler.
Bir haftalık evlenme izninde, İstanbul'a gittik. Konyalı'da yemek yedik, kaldığımız otel ve yaptığımız masrafların fatura ve fişleri bile hala durur.
Anılarım arasında zamanının karıştırdığım bir anı da var.
Bir ara Kumla'ya gittik. Şen pansiyonda eşimle kaldık.
Aklıma esti. Bir büyük rakı aldım. Balkonda koca şişeyi açtım. Bir bardağa rakı koydum. Bir yudum içtim. Sonra... sonra... içemedim ve o şişeyi olduğu gibi bir arkadaşıma hediye ettim.
ORGANİZE SANAYİ BÖLGESİ MUHASEBECİLERİ VEYA RAKAMSIZ GECELER ORGANİZASYONU
O tarihlerde Organize Sanayi Bölgesi'nin efsane muhasebecileri veya ağabeylerimiz, ustalarımız olarak sayabileceğim kimseler şunlardı.
Orhan Kuter(Sönmez), Şuayip Yılmaz(Çemtaş), Sükan Bayraktar(İpsan), Metin Dayı (Sifaş), Ilgaz Aşkalli (Maysan), Karsan Muhasebe Müdürü Cemil Bey, Santral Dikiş veya Coats'tan Selahattin Bey, malum Organize Sanayi Bölgesi muhasebe müdürü gibi bazı ağabeylerimizi saymak isterim. (Burada saydığım bu isimlerden halen sadece Şuayip Yılmaz sağdır, (vefat edenlere Allahtan rahmet diliyorum)
Biz gençlere el verdiler, bilgi verdiler. Hatta ve hatta kız bile verdiler. Şuayip bey, bana damat gel bakalım der hala. Çünkü eşim Çemtaş'ta çalışıyordu.
Bu gurup, o sırada yapılan yatırımlar ve mali konulardaki gelişmelere zamanında ulaşabilmek için kendi aralarında arkadaşlıklarını çok geliştirmişlerdi. Ayda bir, bir gece yapıyor ve buluşuyorlardı.
Daha sonra yardımcılarını da bu toplantılara götürmeye başladılar. İşte o zaman Murat Güler, İlker Oral, İlhan Aydoğdu, Cevat Konuk ve ben Cevdet Akçakoca gibi muhasebe şefi veya o seviyede olan arkadaşlar da bu toplantılarda buluşmaya başladık. Tabii arkadaşlık ve o geceler 1972'den itibaren devam etti.
Daha sonra bu işi İLHAN AYDOĞDU bir görev kabul etti.
2000'li yıllara kadar rakamsız geceler adı altında bu geceyi ayda bir düzenledi. Tabii zamanla bizim gurup da emekli olup işten ayrılmaya başlayınca bu organizasyon 2000'li yıllardan sonra tavsadı ve bitti.
Bu arada SMMM odası ve YMM odası da faaliyete geçince dediğim gibi bu organizasyon ikinci üçüncü plana düşerek, her organizasyon gibi sona erdi.